Fuzja mody oraz tańca

Moda i taniec to dwie sztuki, które od początku swojego istnienia są ze sobą powiązane i nieustannie się nawzajem napędzają. Każdy taniec wymaga specyficznej odzieży, aby zapewnić komfort podczas wykonywania niezbędnych ruchów, a te kawałki mają tendencję do skakania na wybiegach i ulicach przy wielu okazjach.

Moda i balet, dwie historycznie powiązane dyscypliny.

Jeśli mamy mówić o połączeniu mody i tańca par excellence, to bez wątpienia musimy odnieść się do baletu. Kostiumy zaprojektowane na potrzeby spektaklu zawsze były wykwintne, zarówno na scenie, jak i w filmach.
Nie zawsze jednak ten ubiór był gwiazdą tego klasycznego tańca, gdyż początkowo, aż do momentu, gdy Ludwik XIV zdecydował się na jego profesjonalizację w 1661 roku, była to dyscyplina zarezerwowana tylko dla mężczyzn. Kobiety mogły występować na scenie od XVIII wieku i początkowo tancerki nosiły takie same stroje jak reszta społeczeństwa, suknie dworskie i wysokie obcasy.

Z biegiem czasu i w wyniku potrzeby wygody, aby móc prawidłowo wykonywać wszystkie rodzaje ruchów, strój stawał się mniej ozdobny, a obcasy znikały, zastępując je płaskimi butami i pończochami.

Tutu po raz pierwszy pojawiło się w XIX wieku, skonstruowane z wielu warstw muślinu, szyfonu i tarlatanu. Materiały te stały się również modne na ulicach w tym okresie. Ten element stał się uniformem baletowym, utożsamianym przez społeczeństwo z ideałem kobiecości tamtych czasów.

Przełożyło się to ponownie na rewolucję społeczną, w której kobiety odeszły od wysokiego dekoltu na rzecz dekoltu w kształcie litery V, skracając nieco dół spódnicy.

Styl punkowy i rockowy lat 80-tych przywrócił tiulowe spódnice w stylu tutu, w latach 90-tych i 2000-tych a teraz powracają silniejsze niż kiedykolwiek, podobnie jak kardigany w stylu crossover, kolejny z kluczowych elementów garderoby baletu.

Moda na flamenco, początek hiszpańskiej tradycji

Początki tego typu sukienek i spódnic flamenco sięgają 1847 roku, kiedy to w Sewilli zaczęły odbywać się targi zwierząt. W tym czasie kobiety nosiły suknie z fartuchami z dwiema lub trzema falbanami. Ubrania te, oprócz tego, że były wygodne, podkreślały kobiece ciało, tak że po pewnym czasie kobiety z klasy średniej zaczęły włączać te elementy do swojej garderoby, stając się tradycyjnym strojem. Z biegiem lat te sukienki stały się coraz bardziej luksusowe i piękne.

Odzież związana z innymi tańcami

Ale kiedy mówimy o modzie i tańcu, nie chodzi nam tylko o wykwintne kreacje tworzone na potrzeby spektakli. Warto również wspomnieć o wszystkich strojach wykorzystywanych na próbach, zaprojektowanych i wykonanych w jednym głównym celu: ułatwienia wykonywania wszelkiego rodzaju ruchów, w zależności od wybranej dyscypliny.

W ten sposób możemy wyróżnić następujące rodzaje tańca i styl ubioru używanego w każdym z nich.

Tańce latynoamerykańskie

Na próbach używa się zazwyczaj wygodnych, lekko dopasowanych strojów. Na potrzeby spektakli powstają węższe elementy, z przezroczystościami, brokatem, frędzlami lub falbankami. Konieczne jest specjalne obuwie z elastyczną podeszwą.

Taniec klasyczny

Neutralne i raczej stonowane kolory, takie jak czerń lub odcienie pastelowe, są powszechne. Idealna odzież jest ściśle dopasowana i elastyczna, a także oddychająca. Niezbędne w garderobie każdego, kto uprawia taniec klasyczny są trykoty, rajstopy z mikrofibry i baletki. Na zimę warto dodać dzianinowe kurtki i ocieplacze.

Taniec nowoczesny

Obejmuje tańce cardio, więc przewiewna i oddychająca odzież jest koniecznością. Bardzo powszechna jest odzież sportowa, w tym topy, szorty, legginsy, dresy, trenerzy i inne ubrania, które pozwalają na pełną swobodę ruchów.

Street dance

Z pewnością masz już wyobrażenie na temat tego stylu, z workowatymi ubraniami, dużymi trenerami i różnymi trendami w zależności od grupy, do której należysz. Są to zazwyczaj rodzaje tańca z dość nowatorskimi kostiumami.